Są to zajęcia o charakterze ogólnorozwojowym, polegające na usprawnianiu z pomocą terapeuty zaburzonych obszarów i doskonaleniu tych obszarów, które są dobrze rozwinięte. Naszym zadaniem jest wspieranie zarówno rozwoju motorycznego, intelektualnego jak i kompetencji społeczno-emocjonalnych dziecka. Metody pracy są zawsze dobierane do indywidualnych potrzeb dziecka.
Nasze warsztaty prowadzimy w oparciu o znane i sprawdzone metody edukacyjne i terapeutyczne.
Metoda montessori – system wychowawczy dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, który został stworzony przez włoską lekarkę Marię Montessori i który pomaga we wszechstronnym rozwoju dziecka. Duży nacisk w tej metodzie edukacyjnej postawiony jest na środowisko (które także obejmuje materiały wspomagające proces uczenia) oraz nauczycieli tworzących to środowisko. Głównym celem programu Montessori jest pomoc dziecku w osiągnięciu przez nie pełnego potencjału we wszystkich sferach życia. Zajęcia sprzyjają rozwijaniu zdolności społecznych, emocjonalnemu wzrastaniu oraz podnoszeniu koordynacji fizycznej, jak również poznawczemu przygotowaniu do przyszłego intelektualnego wysiłku akademickiego. Pod kierownictwem specjalnie przygotowanego nauczyciela całościowy program nauczania pozwala dziecku doświadczyć radości uczenia się, czerpać przyjemność z procesu nabywania wiedzy i zapewnia rozwój poczucia jego własnej wartości. Dostarcza doświadczeń, z których dzieci tworzą swą wiedzę.
Metoda Ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne – metoda terapeutyczna opracowana przez fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne w Anglii. Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii zaburzeń rozwoju. Zadaniem Metody Ruchu Rozwijającego jest rozwijanie przez ruch sprawności ruchowej, świadomości własnego ciała, przestrzeni i działania w niej a także dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu. Autorka zaleca stosowanie metody m.in. w wypadku dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, autystycznych, nadpobudliwych oraz z zaburzeniami emocjonalnymi i zachowania
Szkolny program Interwencyjny Sally Goddard – Metoda Sally Goddard Blythe została opracowana, aby pomagać dzieciom z takimi problemami jak: dysleksja, dysgrafia, ADD, ADHD, nadpobudliwość psychoruchowa, trudności z nauką czytania i pisania, zaburzenia koordynacji i równowagi, duża rozpraszalność uwagi, opóźniony rozwój mowy, zespół Aspergera. Polega na ćwiczeniach fizycznych i rozciągających, często wykonywanych do bajek czytanych przez terapeute.
Arteterapii – Wykorzystywać będziemy kilka podstawowych rodzajów arteterapii, takich jak: biblioterapia, choreoterapia, muzykoterapia, plastykoterapia i teatroterapia, w celu ukazania znaczenia wykorzystania ich w edukacji w kontekście wspierania i wspomagania twórczego rozwoju dzieci. W trakcie rozwoju młodego człowieka sztuka może być jednym z elementów terapii pozwalającym na różnorodne doświadczenie twórcze, za pomocą którego dziecko wyraża i określa siebie, ale też kształtuje własną samoocenę i polepsza samopoczucie. Jest to szczególnie istotne w kontekście wspierania i wspomagania edukacyjnego procesu dzieci z niepełnosprawnościami, zaburzeniami zachowania czy problemami szkolnymi.
TUS – czyli Trening Umiejętności Społecznych, to forma pracy z grupą ukierunkowana na uczenie się przez dzieci efektywnych sposobów funkcjonowania społecznego. Wspierane są komunikacja (np. umiejętność słuchania, reagowania na wypowiedzi innych, zadawanie pytań), umiejętności prospołeczne (m.in. nawiązywanie kontaktu wzrokowego, tworzenie i utrzymywanie granic, pomaganie innym), radzenie sobie w trudnych sytuacjach (np. nauka asertywności, proszenie o pomoc) oraz takie sfery, jak emocje (rozpoznawania, nazywania stopniowanie) czy budowanie własnej tożsamości (m.in. odkrywanie swoich cech, mocnych i słabszych stron). Wiele TUSów jest organizowanych dla dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju (ASD), jednak jest to również forma adekwatna do pracy z innymi trudnościami, takimi jak agresja, nieśmiałość, zagrożenie niedostosowaniem społecznym. Ważne, by grupa była na podobnym poziomie wiekowym, poznawczym, intelektualnym i komunikacyjnym – wtedy formy wsparcia będą adekwatne do możliwości każdego uczestnika, dzięki czemu każdy uczestnik będzie mógł w pełni skorzystać z zajęć. Dodatkowo badania wskazują, że młodsi uczestnicy TUS to grupa najbardziej podatna na uczenie się i manifestująca mniejszy negatywizm wobec zmian (za: Wojnarska, 2019). Oznacza to więc, że dzieci przedszkolne (jednak raczej starszaki, ze względu na gotowość poznawczą) oraz wczesnoszkolne będą najlepszymi odbiorcami tego typu zajęć. Nie oznacza to jednak, że starsi nie powinni korzystać z tej formy wsparcia, wręcz przeciwnie – odpowiednie dopasowanie programu do wieku i potrzeb grupy oraz większe możliwości nastolatków do wglądu (przyjmowania różnych perspektyw w celu rozwiązania problemu) mogą przekształcić się niejako w „grupę wsparcia” sprzyjającą omawianiu swoich trudności, a nawet nawiązywaniu przyjaźni.
Neurodydaktyka – nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Aby edukacja była przyjazna mózgowi, trzeba zredukować do minimum podawcze metody nauczania oraz znacznie ograniczyć przekaz werbalny. Większy nacisk należy natomiast położyć na nauczanie z wykorzystaniem metod aktywizujących uczniów. Powinno to być działanie w grupach złożonych z dzieci cechujących się różnorodnymi stylami pracy, odmiennymi predyspozycjami, talentami. Regularnie należy również stosować metodę projektów, która rozwija samodzielność uczniów oraz wymaga od nich współpracy, korzystania z różnych źródeł informacji, tworzenia własnych, nieszablonowych rozwiązań zadanych problemów. Aktywizacja to także stosowanie metod poglądowych. Neurodydaktyka postuluje w tym aspekcie naukę poprzez działanie, czyli projektowanie, przeprowadzanie oraz analizowanie doświadczeń i eksperymentów, by na ich podstawie samodzielne tworzyć definicje i odkrywać reguły panujące w świecie.
Sensoplastyka – to plastyczne zajęcia rozwojowe, które polegają na wspieraniu samodzielności i kreatywności dzieci i młodzieży. Plastyka sensoryczna wpływa na stymulację wszystkich zmysłów i na optymalny rozwój całego organizmu. Stymulując receptory wpływamy na rozwój połączeń nerwowych w mózgu. Im jest ich więcej tym „łatwiej” nam się myśli, tym sprawniej przebiegają wszelkie procesy analizy i syntezy w umyśle małego i starszego dziecka. Całe zajęcia opieramy na ekologicznych i biodegradowalnych materiałach plastycznych, które przygotowujemy z łatwo dostępnych artykułów spożywczych. Dzięki temu mamy pewność, że nasze materiały są w pełni bezpieczne dla dzieci. Sensoplastyka wspomaga budowanie świadomości ciała i przestrzeni, dba o usprawnienie ruchowe, wspiera rozwój zmysłów, wpływa na rozwój mowy (ośrodki w mózgu odpowiedzialne za mowę są usytuowane blisko ośrodków odpowiadających za małą motorykę – czyli pracę dłoni).
Dla kogo?
Warsztaty są dedykowane dzieciom:
- z całościowymi zaburzeniami rozwoju
- z dysleksją
- z problemami w nauce
- z problemami w zachowaniu
Czas i forma spotkań
Zajęcia mają charakter indywidualny w takiej formie przewidziane są 3 razy w miesiącu, raz w miesiącu dzieci łączą się w 6 osobowe grupy na zajęciach grupowych.
Cena
70 zł / spotkanie
Zapisy
Przez email kontakt@stado.edu.pl lub messenger.