Anna Płóciniczak

Edukator języka angielskiego / praktyk NVC

Jestem absolwentką wydziału Filologii Polskiej oraz posiadaczką certyfikatu CAE (Certificate in Advanced English), który wraz z ukończonym kursem pedagogiczno-metodologicznym, zgodnie z rozporządzeniem MEN z dn. 12.09.2009 r., umożliwia mi nauczanie języka angielskiego. W rubryce „zawód” oficjalnie piszę „nauczyciel”, ale wolę o sobie myśleć, jako o kimś, kto towarzyszy w procesie edukacji oraz tworzy na niego przestrzeń.

Wszelkie moje działania staram się opierać się na dwóch filarach: 

  • metodzie komunikacji, ale i filozofii Marshalla Rosenberga – Porozumieniu be Przemocy,
  • oraz najnowszych odkryciach neurobiologii.

Model empatycznego porozumiewania się, stworzony przez M. Rosenberga jest moją pasją od lat , którą obecnie pogłębiam na studiach podyplomowych w Wyższej Szkole Medycznej w Legnicy na kierunku Komunikacja empatyczna służąca współpracy (NVC). Sposób myślenia oparty na założeniu, że za wszystkimi naszymi działaniami stoją potrzeby i uczucia, które zasługują na uznanie i szacunek są niezwykle bliskie mojemu sercu. Marzę o świecie, w którym odpowiedzią na konflikt jest zaufanie, dialog oraz kreatywne szukanie rozwiązań, w którym relacja jest ważniejsza niż racja. W tym duchu staram się prowadzić moje zajęcia. W moim rozumieniu edukacja jest byciem w relacji, to na niej buduje się ten proces, od niej chciałabym zawsze zaczynać. Wierzę (potwierdzają to też badania), że pełni ona rolę katalizatora procesów poznawczych. Dlatego tak ważna jest dla mnie atmosfera, która towarzyszy pracy dydaktycznej. Im bardziej jest ona wolna od stresu, tym lepiej uczniowie koncentrują się na poznawanych przez nich treściach. 

Jeśli chodzi o drugi filar – badania z zakresu neurobiologii, tworząc zajęcia uwzględniam to, że:

  • Mózg nie odpowiada na to, co obiektywnie ważne czy słuszne, lecz na to, co dla nas istotne i znaczące; innymi słowy mózg uczy się tego, co nas interesuje. Dlatego przygotowując lekcje biorę pod uwagę zainteresowania uczniów.
  • Mózg nie lubi nudy, dzieci też nie. Rzeczy nowe, ciekawe , nietypowe, zaskakujące pobudzają  tzw. ośrodki nagrody i prowadzą do uwolnienia dopaminy, która aktywuje neurony produkujące endogenne opioidy, które mają wpływ zarówno na emocje dziecka, jak i na procesy uczenia się i zapamiętywania. Podczas zajęć korzystam z najróżniejszych gier planszowych, gier online oraz zabaw. Wprowadzając nowe słownictwo wraz z uczniami tworzymy skojarzenia, rymowanki, a nawet piosenki, staramy się angażować wszystkie zmysły i uruchamiamy wyobraźnię. 
  • Dla rozwijającej się inteligencji dzieci ważne jest bogate, ale i naturalne środowisko, wypełnione nowymi wyzwaniami poznawczymi. Tylko wtedy, kiedy pozwolimy im działać i eksperymentować, w ich mózgach aktywują się takie substancje neurochemiczne, dzięki którym rozpocznie się naturalny i aktywny proces uczenia się. Dlatego na moich lekcjach działanie, ale i praktyczny jego wymiar odgrywają bardzo dużą rolę. Chcę by moi uczniowie wiedzieli po co uczą się języka angielskiego, ale i doświadczali tego „na własnej skórze” – wychodzimy do restauracji, gdzie obsługiwani jesteśmy po angielsku, rezerwujemy miejsce w hotelu w obcym języku, szukamy różnych miejsc w mieście korzystając z wskazówek anglojęzycznych, gotujemy, przeprowadzamy eksperymenty, itp.
  • Mózg potrzebuje ruchu, dzięki któremu znacznie zwiększa się wydajność pamięci, poprawia koncentracja, a nawet stabilność emocjonalna. Tak organizuję proces nauczania , by dzieci jak najczęściej były w ruchu – odgrywanie scenek, TPR czyli metoda opierająca się na koordynacji języka i ruchu fizycznego, spacery (np. w celu poszukiwania rzeczy związanych z nowo poznanym tematem – zoo, park, miejsca w mieście itp) są bardzo częstymi strategiami na zaopiekowanie się tą potrzebą. 
  • I wreszcie, the last but not the least, badacze odkryli, że w mózgu dziecka po popełnieniu błędu, aktywuje się tzw. układ nagrody, naturalnie motywujący do wykonania w przyszłości tej samej czynności, ale już prawidłowo, mózg zaczyna koncentrować się na szukaniu nowych rozwiązań i analizie sytuacji po to, by ostatecznie poprawnie wykonać dane zadanie. Traktuje więc popełnianie błędów jako pozytywne wzmocnienie.

Kadra